Nieuwsarchief

Mopperen

De week is begonnen met mijn 37e vermaandag. Ja, dan ben ik ineens 3 jaar en 1 maand. Het gaat allemaal maar door. Mama heeft er niet zoveel van meegekregen want mama was ziek. Dat was niet best want mama is eigenlijk na mijn geboorte nog niet ziek geweest. Papa bracht Hanna naar school en hij is ook 1 nacht bij mij gebleven tot de laatste voeding. Mama had even flinke rust nodig en ze kon mooi slaap inhalen doordat papa even wat taken overnam. De verpleging mocht Hanna haar haren doen want daar begint papa niet aan. Een dag later was er de verjaardag van mijn allerliefste mama. Ook op haar verjaardag is mama blijven liggen en de kadootjes kreeg ze met het middageten want Jennifer en Anniko waren toen ook weer thuis. Mama werd overladen met mooie harten. Ja, want mijn mama zit bij iedereen in het hart. Gezellige visite is er langs geweest en ik heb het ook best goed uitgehouden. Papa is weer aan het werk geweest deze week. Voor halve dagen mocht hij zijn collega's helpen en dat ging redelijk. Hij is wel moe aan het eind van de dag maar dat zal wel komen van de vele indrukken. Het sporten voor Forza4Willem gaat lekker door. Met de feestdagen is er niet veel gebeurt maar papa en mama hebben de draad weer opgepakt. Mama loopt er lekker op los en papa fietst vol tegen de wind in en kan dan met wind mee weer naar huis. Ze voelen zich er goed bij en dat is fijn. Met mij gaat het redelijk. Ik heb vele vrolijke momenten en ben eigenlijk iets te druk. Ik stuiter door de box tijdens de voeding en ben 's morgens vaak al wakker voordat papa bij me komt. Wat dat is weten papa en mama niet. Aan het eind van de week sloeg de stemming om naar mopperen. Ik heb nog wel mijn goede momenten hoor maar ik jammer en huil ook en wat dat nu weer is? Mijn zussen proberen me op alle manieren te troosten maar het helpt niet echt. Papa en mama komen regelmatig bij de box om mij gerust te stellen maar dat helpt ook niet. Het lijkt wel op het huilen voor het slapen gaan maar dit duurt veel langer en dat is raar. Hopen dat het de komende week beter gaat. Het slapen gaat nog steeds in de meest onmogelijke standjes maar ik zal er wel aan wennen.

Dikke kus en een knuffel van Willem