Nieuwsarchief

Nu of nooit

Heftige titel deze week maar er had ook 'er op of er onder kunnen staan. Zondag ging het helemaal de verkeerde kant op. Mama wilde de huisartsenpost bellen (mijn eigen dokter is op vakantie) want het ging echt niet goed. Ik hoestte erg veel en het was erg pijnlijk. De dokter kwam op het moment dat papa terug kwam van een rondje fietsen. Ik had pijn bij uitademen en mijn long klonk niet zo goed, maar de dokter had moeite om er een kuur aan te geven omdat ik nog geen koorts had. Paracetamol maar wat omhoog en afwachten. Papa ging ondertussen met de meiden naar het matinee van de carnaval. Na terugkomst van het feest werd weer de huisartsenpost gebeld want het ging echt niet goed met mij. De temperatuur liep op en het hoesten was zo pijnlijk dat ik er heel erg van moest huilen. Er kwam een andere dokter en deze dokter was bekend met mij. Hij kwam tot de conclusie dat ik een zware keel ontsteking had met een longontsteking. Zo, die komt even binnen. Meteen actie ondernomen en oma Derks ging op weg naar Emmeloord om een antibiotica kuur op te halen. Op de vraag of ik niet immuun kon worden van de kuren kwam een duidelijk antwoord. De dokter zei dat ik goed reageer op dat spul en dan geven we het. Hoe ik het er later op doet is nu niet van belang want bij mij is het: nu is nu en morgen zien we wel weer. 12 uur na toediening van de eerste gift was mijn temperatuur al weer toelaatbaar. Ook konden papa en mama zien dat de pijn minder werd. Dit hakt er wel weer in maar ik we hebben geen keus. Dokter Wester stond maandag aan mijn box en heeft me nog eens goed beluisterd en bekeken. Mijn linkerlong klonk nog niet goed, maar mijn keel zag alweer iets rustiger. Een delegatie van de carnaval kwam ook nog langs deze week om een bloemstukje te brengen. Dat doen ze bij vele zieke mensen in het dorp als hart onder de riem. Geweldig gebaar wat zeer gewaardeerd word. Mijn zus Hanna had ook een slechte week. Ze is onder volledige narcose geopereerd in het ziekenhuis om 3 kiezen te laten trekken. De operatie ging goed maar Hanna kan niet zo goed tegen de narcose en was de volgende dag nog erg ziek. Veel spugen en een flink verhoogde hartslag maar na een bezoek aan de dokter en verhoging van de pijnbestrijding ging het zachtjes aan weer wat beter. Er is ook nog een journalist langs geweest en die heeft papa en mama een interview afgenomen. Voor de krant in Zuid Friesland. Het is een mooi stuk geworden met als kop: 'Wij vieren elke maand dat Willem er nog is'. Dat hebben we dus ook deze week gedaan, want ik ben lekker 39 maanden geworden. Dit stuk is te vinden op de site van dagblad van het noorden onder hoofdstuk gezondheid en co onder baby. Jennifer heeft nog een stukje geschreven onder het hoofdstuk: de zussen van Willem onder de naam: nieuwe verhalen in 2014 van de zussen van Willem. Gelukkig komt de lente nu in zicht en kan ik voorzichtig weer eens naar buiten. Samen met Hanna lekker in de tuin en de zandbak is al weer volgeladen met speeltjes. Jammer dat ik er niks mee kan maar de meiden hebben er weer veel plezier van en ik geniet daar weer van. We gaan vol goede moed op weg naar de volgende week. De antibiotica kuur is helaas wel verlengd maar ik geef niet op. Het is nu of nooit.

Iedereen een dikke kus en een knuffel van Willem

ps, Onder de kop: Forza4Willem staat een hoofdstuk :krantenartikel in Zuid Friesland. Hier kunt u het artikel lezen als u op de link klikt.