Nieuwsarchief

Bijwerkingen

Deze week is weer begonnen met epilepsie en de sonde er uit. Binnen 10 minuten stond er een verpleegster op de stoep en wonderbaarlijk zat de nieuwe sonde er in voordat papa de kans had om naar buiten te lopen (dat doet hij altijd als ik een nieuwe sonde krijg want ik en papa vinden het verschrikkelijk). Door het zware medicijn is de epilepsie wel een stuk minder geworden. Ik begin weer wat levendiger te worden en geef ook zo af en toe weer een lach weg. Een beetje in de rondte brabbelen gaat nog op een laag tempo maar ook dat komt langzaam weer wat terug. Maar nu hebben we meteen weer een ander probleem. Flinke bijwerkingen van de anti epileptica en dat uit zich in slijm. Taai en vast zittend slijm. Een zware rochel zit me de hele week al dwars en ik probeer te hoesten, maar na 3 x hoesten is mijn energie op en kan ik niet meer. Dit slijm zit op een moeilijke plek want het zit te diep om het uit te zuigen en het zit vlakbij de ingang van de longen. Dit baart grote zorgen want een longontsteking ligt op de loer. Weer de dokter er bij gehaald. Papa en mama moeten zeer goed mijn temperatuur in de gaten houden en bij 38+ meteen bellen. Slikken wil niet met dit taaie spul en stikken gaat makkelijker. Dat klinkt raar maar ik heb het zo af en toe erg benauwd. Het medicijn is afgebouwd dus nu hopen dat het slijm ook verdwijnt maar gelijk ook goed opletten dat de epilepsie niet terug komt. Mijn zus Hanna heeft deze week haar eerste kinderfeestje gehouden wat ze nog tegoed had voor haar verjaardag. Lekker Oud Hollandse spelletjes doen, poffertjes eten en naar de Ruttense speeltuin. Papa en mama hadden een emotionele rare week. Papa zijn collega is getrouwd met zijn grote liefde en er was groot feest. Papa is bij de kerkelijke inzegening geweest en mama ging later. Mama was op dat moment met de fanfare een onverwacht mini concert aan het geven bij haar zeer ernstig zieke vriend en hij is ook lid van de fanfare. Heel bijzonder om te kunnen en mogen doen maar gelijk ook heel emotioneel, wetende dat hij zelf nooit meer zal kunnen meespelen bij zijn zo geliefde korps. Samen met zijn vrouw en dochters heeft hij toch kunnen genieten van de muziek en zijn vrienden om hen heen. Hier in ons gezin denken we veel aan hun. Steek a.u.b. een kaarsje aan voor deze kanjers want ze hebben het zo hard nodig. Ik heb genoeg verteld weer en hoop dat ik volgende week weer wat meer adem heb zonder slijm.

Dikke kus en een knuffel van Willem

ps, als je klikt op onderstaand nummer dan zie en hoor je mij rochelen en tandenknarsen bij mama op schoot

196