Nieuwsarchief

Vier het leven

 

Allereerst wil ik neef Martien feliciteren met zijn verjaardag.

Zelf ben ik 134 maanden geworden.

Ik kan het niet mooier maken dan wat het is maar wat hebben we een vreselijke maand achter de rug.

Corona, corona en nog eens corona was het meest gebruikte woord hier in huis.

Mijn zussen Anniko en Hanna waren positief getest en gingen voor bijna 10 dagen in quarantaine op hun slaapkamertjes.

De verpleging in beschermende pakken bij mijn box en ik was de enige die het wel leuk en interesant vond.

Hoe de meiden er aan zijn gekomen is een raadsel en daar zullen we wel niet meer achter komen.

Ook verpleegkundigen die positief getest waren en daarvoor nog bij mij geweest zijn was een grote onzekerheid voor ons allemaal.

Nu alle beperkingen er af zijn blijft het nog wel steeds oppassen en het betekend niet dat ons huis nu ook ineens vrij van regels is.

We blijven toch een beetje voorzichtig.

Dat moet ook wel want met mijn gezondheid gaat het nog lang niet lekker.

Vele malen heb ik de sonde er weer uit gespuugd.Vaak door het vast zittende slijm en daardoor stik ik bijna. De spuugreflex zorgt er wel voor dat ik het slijm er vaak uit gooi.

Meestal gaat dat gepaard met grote kracht en dan is de sonde er zomaar uit.

Ook zet ik dan zoveel kracht dat ik regelmatig mijn luier vol poep.

Het komt dan van alle kanten uit m'n lichaam.

Niet leuk voor mij en ook niet voor papa en mama en mijn zussen .

Het ongemakkelijk zijn en spugen blijft steeds erg akelig om te horen en zien.

Afgelopen week kregen papa en mama het bericht dat mijn vriendje/lotgenootje Sverre* in het ziekenhuis was gekomen omdat ook hij het erg benauwd had en dat de epileptie keihard toe sloeg.

Het ging helemaal niet goed en erg snel en onverwacht kregen we het bericht dat Sverre* op 12 jarige leeftijd was overleden aan de gevolgen van zijn energiestofwisselingsziekte.

Het is niet te geloven dat ik binnen 10 maanden 3 vriendjes verloren heb aan onze vreselijke ziekte.

Afgelopen week zijn papa en mama met mijn zussen en Seth naar zijn uitvaart geweest.

Het was een mooie dienst maar zeker ook heel erg emotioneel om daar te zitten met de ouders van de overleden kindjes Matthias*, Sam*, Noa*, Tim* en nu Sverre* en niet te vergeten Imre*. Zij is het zusje van Sverre* en is aan dezelfde ziekte overleden.

Het is onwerkelijk dat Sverre* nu tegenover zijn zusje Imre* op de begraafplaats ligt.

Tijdens de dienst werd er wel op gewezen dat we het leven moeten vieren.

Dat is raar maar ze hebben wel gelijk en hoe raar, maar ook heel erg mooi dat mijn neef Daan die Prins DiscoDaan d'n 1e is van de jeugd Biersmurfers mij zaterdag een onderscheiding kwam geven.

Wat een hele grote eer is dit voor mij en ik ben er ook heel erg trots op.

Mama heeft de onderscheiding aan mijn sonde paal gehangen zodat ik hem altijd dicht bij me heb en dat ik er niet aan kan komen om te voorkomen dat hij stuk kan gaan.

We vieren het leven en een dag na de uitaart van Sverre* zijn we allemaal naar buiten gegaan om te genieten van de grote carnavals optocht door ons dorp.

Bijna iedereen van de familie Derks was aanwezig en genoten van het feest.

Vier het leven.

 

Dikke kus en een knuffel van Willem.

 

volgende bericht komt op 3 april