Nieuwsarchief

Rare Tijd.

 

Neef Daan en mijn Zus Hanna zijn jarig geweest en ik zelf ben de 113 maanden gepasseerd

Daan, van harte gefeliciteerd.

Hanna heb ik natuurlijk al gefeliciteerd, ze heeft een leuke maar bijzondere verjaardag gehad.

Beppe, opa en oma Dijkstra en opa en oma Derks zijn voor de eerste keer weer bij mij in huis geweest.

Ieder op een andere tijd en gewoon aan de eettafel met respect voor de 1,5 meter regel.

Het is wel een beetje vreemd maar papa en mama kunnen geen risico nemen wat het bezoek betreft.

De corona is er nog en blijft levensgevaarlijk.

Er is wel een hoge uitzondering gemaakt voor iemand en dat is het vriendje van mijn grootste zus.

Hij is zich er zeer van bewust wat voor breekbare gezondheid ik heb en hij houd er ook goed rekening mee.

Daarom mag hij wel in huis komen en zelfs bij mijn box.

Verder gaat het met mijn gezondheid wel redelijk.

Dat betekend niet dat het meteen goed gaat maar echt slecht gaat het ook niet.

Positief stabiel zal ik maar zeggen.

Mijn problemen met het spugen lijken echt wat minder en daardoor heb ik ook meteen wat meer energie.

Doordat ik overdag best wel vrolijk en wakker ben kan ik af en toe mooi oefenen met mijn eigen grote Tablet.

Dit grote scherm hangt aan een statief voor me en ik kan met mijn ogen dingen aanwijzen en daardoor spelletjes spelen en mischien in de toekomst ook communiceren met mensen om mij heen.

Het zou prachtig zijn dat ik op deze manier iets duidelijk zou kunnen maken zoals een voorlezen, liedje zingen, in de stoel of mischien wel in bad.

Of ik kan dan duidelijk maken of ik iets leuk of juist helemaal niet leuk vind,.

Het zal flink oefenen zijn voor me maar ik ga mijn best doen.

Gisteren ben ik voor het eerst in deze rare tijd echt buiten de schutting geweest in mijn wandelwagen.

Samen met mama, Hanna en papa een rondje om het dorp en dat was echt even lekker.

De wind om mijn hoofd en de fluitende vogels trekken mijn aandacht en ik geniet er erg van.

Laten we hopen dat dit nog wat vaker kan gebeuren.

Voetgangers die we tegen komen houden zich gelukkig zeer netjes aan de 1.5 meter regel want dat was voor papa en mama best even spannend.

Ik blijf voor veel mensen toch een beetje een bezienswaardigheid en dan kan de afstand wel eens korter worden dan wat de bedoeling is.

Mijn controles in het UMCG gaan nu even niet door en zullen telefonisch plaats vinden.

Al met al blijft het een rare tijd waar we met ons allen goed doorheen moeten komen.

De scholen gaan straks weer open en we gaan zien hoe we hier mee om moeten gaan.

Erg spannend voor mijn zussen maar ze zijn erg flink en komen hier ook wel goed doorheen.

De leerkrachten weten in wat voor lastige situatie ze zitten en daar is alle begrip voor en ze bieden goede oplossingen.

O ja, ik ben gelukkig ook weer geknipt door oma Derks.

Papa vond dat ik wel een matje in mijn nek mocht hebben maar mama en mijn zussen waren het daar niet mee eens en hebben me meteen een staartje gegeven.

Dat vond papa weer niet zo geweldig dus is een flinke knipbeurt de beste oplossing en ik zit er weer knap bij nu.

Eigenlijk zouden we nu met ons hele gezin in Valkenburg zitten met al onze vriendjes en vriendinnetjes.

Het is namelijk Pinksteren en dan hebben we ons jaarlijkse Mito Kindervalei weekeind.

Heerlijk met papa's, mama's, broers, zussen en lotgenootjes bij elkaar waar iedereen gelijk is en elkaar begrijpt.

Maar door die stomme corona kan dit nu echt niet doorgaan en dat is heel erg jammer.

Laten we positief blijven en er van uit gaan dat we volgend jaar weer lekker met z'n allen naar de RmcD Kindervalei kunnen.

 

Dikke kus en een knuffel van Willem.

op 28 juni hoop ik mijn volgende bericht te plaatsen.