Nieuwsarchief

Van Radboud naar UMCG

 

95 maanden alweer, het is elke keer weer een hoogtepunt.

Oma Dijkstra, neef Tygo en tante Eveline zijn ook jarig geweest, van harte gefeliciteerd.

En er was nog een feest, Opa en Oma Dijkstra waren afgelopen maand 25 jaar getrouwd.

Wat geweldig en ze hebben daarvoor een leuk feest georganiseerd.

Ook ik ben op hun feest geweest.

Samen met Papa, Mama, mijn zussen en de verpleging lopend naar het dorpshuis.

Lekker dichtbij en ik geloof dat ze wel blij waren met onze komst.

Na een tijdje begon het voor mij toch te druk te worden, ben ik met de verpleging naar huis gegaan en kon de rest van ons gezin nog lekker blijven feesten.

In oktober ben ik in het Radboud ziekenhuis geweest voor de Mitostraat (lees mijn vorige berichten) en afgelopen week ben ik voor controle naar het UMCG geweest.

De dokters waren goed te spreken over mij en hadden dan ook niks aan te merken op hoe het met mij gaat.

Wel weer jammer dat tijdens het bezoek alles goed gaat en de dagen daarna ik weer een terugval heb en ik toch regelmatig moet spugen.

Ik blijf bij 2 ziekenhuizen onder controle omdat het UMCG mijn eerste behandelend gespecialiseerd ziekenhuis is en voor ons redelijk dicht bij.

In Nijmegen blijf ik ook omdat daar de specialisatie zit van de Metabolen ziekte.

Vorige week heb ik een nieuwe binnen stoel gekregen.

Groter, ruimer, degelijker, maar niet mooi.

Ik zit er heerlijk in en hij is echt goed gemaakt voor mij maar hij ziet er echt uit als een ziekenhuis stoel en dat is jammer maar het is niet anders.

Gelukkig werkt het wel goed.

Ook krijg ik een nieuwe wandelwagen.

De oude wagen is niet groot genoeg meer voor mij wat de veiligheid niet ten goede komt.

De nieuwe die ik krijg gaat een stuk steviger worden. Ik heb al in een demo stoel mogen zitten en de eerste indruk was erg goed.

Er is nog hoog bezoek geweest bij mij.

Sinterklaas is in Rutten aangekomen met een luchtballon maar hij was wat uit de richting.

De ballon kwam bij papa zijn werk terecht en gelukkig was papa daar met een trekker.

Toen heeft papa de Sint en zijn Pieten maar naar het dorp gebracht.

Na zijn bezoek aan alle kinderen in het dorpshuis kwam de Sint met zijn Pieten even bij mij kijken.

Het was een gezellige boel en de Sint zat verbaast te kijken dat ik zo maar rechtop in de box zat om hem te bekijken.

Dank u wel Sinterklaas, dit vind ik elke keer weer zeer bijzonder.

Volgend jaar gaat Team Forza4Willem er weer vol tegen aan.

Er gaat een Team voor Join4Energy de Mt Ventoux beklimmen en er gaat een Team de bergen in Italië beklimmen voor Energy4All.

In januari zal ik daar meer over gaan vertellen.

Nu stop ik er weer mee.

Nog een paar daagjes wachten en dan hoop ik 8 jaar te worden, dit is altijd een spannende tijd voor papa,mama en mijn zussen.

Het is lastig uit te leggen en niet iedereen zal dat kunnen begrijpen.

Ik ga in ieder geval mijn best doen om het te halen.

 

Dikke kus en een knuffel van Willem

 

volgende bericht hoop ik te typen in 2019 op 6 januari.