Nieuwsarchief

Vervolg Mito route.

Hoera, ik ben 94 maanden geworden deze maand.

Ook vierden tante Christine, neef Max en tante Mireille een feestje want ze waren jarig, gefeliciteerd allemaal.

Fietsen, ja ik heb wat te vertellen over fietsen, papa zijn fietsmaat Henk heeft besloten om met papa mee te gaan naar Forza2019.

Wat gaaf want nu zijn er al 3 fietsers voor Team Forza4Willem, Pim, Henk en papa.

Join4Energy fietser Gert kwam onverwacht op de fiets bij mij langs om oude mobieltjes te brengen voor Energy4All, ook geweldig, samen voor een medicijn.

Gert is enige tijd geleden zijn zoon Matthias* verloren aan een energiestofwisselings ziekte.

Vreselijk maar wat een doorzettingsvermogen van Gert om zich in te blijfen zetten voor een medicijn.

Eigenlijk begrijp ik het wel want er zijn veel meer ouders die hun kind(eren) zijn verloren aan deze vreselijke ziekte en die zich ook nog erg inzeten voor een medicijn zoals de ouders van mijn overleden vriendje Sam* en Matthias*, Harmen en Ilona.

Allemaal ongelofelijke toppers.

Nu even over het vervolg van de Mito route die ik gehad heb in het Randboud ziekenhuis.

Afgelopen maand ben ik samen met papa,mama en mijn zussen terug geweest naar het ziekenhuis voor nog een onderzoek.

Ik heb nog steeds last van het plassen en daarom moest ik terug zodat ze mijn blaas en nieren konden onderzoeken op gebreken.

De dokters hebben een echo gemaakt van mijn nieren en mijn blaas en gelukkig bleek dit allemaal goed te zijn.

Waarom ik last heb blijft een lastige vraag waar nog niemand een antwoord op heeft.

Mijn zussen zijn ook mee geweest en voor hun was tijd gereserveerd om vragen te stellen aan mijn Metabolen Arts.

Doordat ze nog steeds niet helemaal zeker weten of het bij mij een spontane mutatie is, is de kans nog steeds aanwezig dat het toch erfelijk is en daarom zitten mijn zussen vol met vragen die papa en mama niet kunnen beantwoorden.

Dan is het geweldig fijn dat de arts tijd wil vrij maken om ook mijn zussen te woord te staan en proberen om hun vragen een antwoord te geven.

De laatste weken had ik erg veel last van spugen en papa en mama konden er niet achter komen waarom ik dat deed.

Het was bijzonder om te zien dat na een geplande sonde wissel ik ineens niet meer hoef te spugen.

Zou dan toch de sonde verkeerd hebben gezeten?

Terwijl bij elke handeling de sonde goed gecontroleerd word om te kijken of hij goed in mijn maag zit.

Waarschijnlijk was er toch iets niet goed en dat geeft toch een beetje angst voor de toekomst.

We wachten het wel af en tot nu toe gaat het weer goed en spuug ik niet meer.

Hier laat ik het maar even bij voor deze keer.

 

Dikke kus en een knuffel van Willem.

 

volgend bericht verwacht ik op 2 december.