Nieuwsarchief

Weer spugen.

 

Hallo allemaal, allereerst zal ik ome Johan feliciteren met zijn 50ste verjaardag.

Deze Abraham heeft een prachtig feestje gegeven en als kado wilde hij graag een donatie voor Team Forza4Willem.

Ome Johan gaat ook als Teamlid de Mt Ventoux beklimmen en met deze donaties van zijn verjaardag haalde hij een prachtig sponsorbedrag op.

Dank je wel voor weer een stap dichter bij het medicijn.

Maar ook nicht Milou was jarig, Gefeliciteerd Milou en natuurlijk vergeet ik mijn oudste zus Jennifer niet, ze is 16 geworden.

Team Forza4Willem heeft ook dit jaar een Walking Diner verzorgd voor wel 30 gasten.

Er is weer heerlijk gekookt en ieder heeft een fantastische avond gehad.

Dit Diner heeft een prachtig bedrag van meer dan 1100 euro opgebracht.

Iedereen van mijn Team heeft nu het beoogde sponsorbedrag behaald en kan met een fijn gevoel de berg op.

Dit gaat de komende maand gebeuren.

Heel veel succes allemaal en ik zal aan jullie denken als jullie voor mij en mijn lotgenoten de zware uitdaging aan gaan.

Ik vind jullie nu al grote toppers.

Vorige week ben ik een weekeind alleen in huis geweest, nou niet echt alleen maar met verpleging maar zonder de rest van het gezin.

Papa, Mama, Jennifer, Anniko en Hanna zijn 2 daagjes er op uit geweest.

Eerst naar de Musical The Lion King en daarna Scheveningen en Den Haag bekijken.

Geslapen op een vliegveld en daarna Rotterdam bekeken.

Ze hebben het fijn gehad en konden zonder zorgen gaan en staan waar ze wilden zonder mij te verzorgen.

Het was raar om zonder mij op stap te gaan maar iedereen heeft wel genoten.

Nu even over mezelf.

Ik heb de laatste maand de verhoging van de temperatuur onder controle gekregen en is nu weer op normaal peil.

Maar het spugen blijft en gaat vaak gepaard met ontlasting.

Dit zou met elkaar te maken kunnen hebben maar papa en mama weten het niet zeker.

Als ik moet spugen dan is het bijna altijd taai slijm wat erg slecht uit mijn keel komt.

Ik stik hier bijna in en huil vaak als het weer zo ver is.

Verder gaat mijn ontwikkelijk langzaam vooruit.

Dit is raar als je bedenkt dat mijn ziekte beeld langzaam achteruit gaat.

De ziekte en de ontwikkeling kruisen elkaar en dat is vreemd.

Gelukkig geniet ik wel van iedereen om mij heen als ik helder ben.

Verder slaap ik nog veel maar het lijkt wel dat ik soms moeilijk in slaap kom.

Wat daar de reden van is weten we niet.

Aankomende maandag mag ik weer met papa en mama voor mijn halfjaarlijkse controle naar het UMCG.

Papa en mama leggen dan deze problemen voor aan de artsen en mischien hebben zij een antwoord op de vragen.

Verder gaat er de komende weken het een en ander veranderen.

Mijn unit krijgt een verbouwing omdat ik te zwaar wordt.

Er gaat een lift geplaatst worden maar hoe dat er uit gaat zien dat weet ik ook niet.

We zien het wel.

De verpleging komt weer in orde met eindelijk regelmaat en er komt weer een "oude"verpleegster terug en mijn zussen kunnen niet wachten tot ze er weer is.

Verder laat ik alles maar over me heen komen.

 

Dikke kus en een knuffel van Willem.

 

Jennifer, Anniko, Milou, Ome Marius, Tante Eveline, Ome Johan, Opa Derks en Tante Mieke (uit Canada) heel veel succes met de uitdaging op de Mt Ventoux.

Jullie kunnen het.

 

volgend bericht schrijf ik op 3 juni.