Nieuwsarchief

Afscheid nemen bestaat niet.

 

Papa zit niet zo lekker in zijn vel en dat is te merken thuis.

Zijn neef is ziek, erg ziek en kan niet meer beter worden.

Papa en mama gaan vandaag naar hem toe om bij te praten.

Te praten over van alles en nog wat of mischien wel over niks.

Moet je dan afscheid nemen?????

Dat vinden papa en mama moeilijk.

Ze nemen elke dag ook afscheid van mij.

Word ik wel wakker de volgende dag?

Het blijft altijd een vraag en die spanning blijft en kan niemand wegnemen.

Bij papa zijn neef is het zeker dat ze elkaar niet meer gaan zien en dat zal moeilijk gaan worden.

Gelukkig zijn er veel herineringen die er voor zorgen dat je eigenlijk geen afscheid hoeft te nemen.

Herinneringen blijven altijd en dat moet je koesteren.

Nu even wat anders.

Mijn zussen Jennifer en Anniko zitten op het Zuyderzee Lyceum in Lemmer en met de kerst is daar een kerstmarkt gehouden.

De opbrengst van de kerstmarkt was dit jaar voor Join4Energy.

Dit is de stichting waar mama, Jennifer en Anniko voor gaan lopen op de Mont Ventoux.

Dit doen ze om geld in te zamelen voor een medicijn tegen energiestofwisselingsziekten.

En als klap op de vuurpijl, opa Derks gaat ook mee lopen.

De school heeft een prachtig bedrag overgemaakt op de sponsorpagina van mijn zussen.

Totaal is het bedrag van de kerstmarkt 1420,- euro

De kapper is ook bij mij langs geweest.

Nu ben ik niet geknipt door oma Derks, maar door vriend Hessam.

Deze gedreven jonge kapper heeft mij een stoere jongens look gegeven.

Het was wel een beetje spannend want ik zit niet rechtop en stil in een stoel maar lig te stuiteren in de box maar het is goed gelukt.

Papa is met al mijn zussen naar het ijsbeelden festival in Amsterdam geweest.

Ze hebben de kaartjes gekregen van de COOP uit Vollenhove die daar gewonnen zijn door de familie Hofman.

Wat hebben ze een leuke middag gehad.

Heel erg bedankt daarvoor.

Nu even over mij.

Het gaat langzaam bergafwaarts met me al zou je het niet zeggen.

Mijn geestelijke ontwikkeling gaat heel langzaam vooruit en ik reageer steeds beter op bepalde dingen.

Ook zit ik meer in de box en geniet van alles om mij heen.

Maar wat achteruit gaat is mijn temperatuur regeling en mijn slikken.

Het slijm word steeds taaier en doordat ik het niet weg slik, stik ik er bijna in.

Dit komt steeds vaker voor en ook het spugen gebeurd regelmatig.

Helaas gebeurt het vaak in de morgen net voor of op het moment dat Hanna naar school moet.

Ze ziet het dan vaak gebeuren en dan is ze helemaal van slag.

Ik heb het er erg moeilijk mee omdat ik tijdens en na het spugen kompleet van slag ben.

Het duurt soms wel meer dan een uur voor ik weer rustig ben.

Het ademhalen gaat ook vreemd.

Het lijkt wel of ik achteruit ademhaal.

Grote teugen lucht hap ik dan naar binnen en dat resulteerd vaak in de hik.

Dit is niet normaal en niemand weet of het kwaad kan.

Er is nog iets wat zorgelijk is en dat is het schoppen van mijn benen en draaien met mijn tong.

Deze onverklaarbare bewegingen zijn niet altijd tegen te houden en het lijkt er op dat het een vorm van epeleptie is.

Dit weten papa, mama en de verpleging niet zeker maar het lijkt zeer waarschijnlijk.

Ik hoop zelf dat het wat minder gaat worden want het kost erg veel energie en daar heb ik niet zo veel van.

Nu stop ik weer met mijn bericht.

Morgen word ik 74 maanden en daar staan we allemaal weer even bij stil.

 

Dikke kus en een knuffel van willem

 

Volgende bericht komt op zondag 5 maart