Nieuwsarchief

Gedachten

 

Zien jullie mijn foto?

Ja ik ben in gedachten.

Vele dingen spelen door mijn hoofd en ik weet dat dit ook bij papa en mama gebeurd.

Mijn zussen weer naar school en dat is best spannend.

Gelukkig gaat het goed en is de spanning er af en loopt het zoals het hoort te lopen.

Hanna heeft met de gym lessen van de Salto zich verstapt en daar een zere enkel opgelopen.

Huilen en krijsen van de pijn en midden in de nacht zijn papa en mama met haar naar de dokterspost gegaan.

Drukverband er om en weer naar huis met de opdracht om de volgende morgen weer terug te komen voor een foto.

Oma Derks paste op mij en Jennifer en Anniko.

De volgende morgen zijn ze weer naar het ziekenhuis gegaan en er is een foto gemaakt.

Enkelbanden stuk.

Weer een drukverband er om en nu herstellen.

Hopen dat het weer een beetje snel hersteld want stil zitten is niks voor Hanna.

Weten jullie wel dat over 2 weken Pim in Italië de bergen gaat bedwingen voor mij en mijn lotgenootjes om geld in te zamelen voor een medicijn?

Forza4Energy4All gaat dan weer van start met kanjers van deelnemers.

Allemaal voor dat ene doel.

Een medicijn is zo hard nodig.

Nu even over mij.

Ik heb nog steeds ergens last van.

Pijn scheutjes stuiteren door mijn lichaam en ik huil nog te vaak.

Mijn darmen zijn ernstig ontregeld en werken slecht.

Dat kan een oorzaak zijn van de pijn en daardoor krijg ik 1 keer per week een klysma om te zorgen dat de ontlasting er uit kan.

Ook hebben mama en de zusters twijvels over mijn blaas.

Volgens hun heb ik vaak pijn net voor ik moet plassen.

Mijn urine is opgevangen met zon raar plakzakje en naar de dokter gebracht.

Daar is niks uit gekomen en de urine is dus goed.

Toch kan het zo zijn dat ik krampen heb in mijn blaas en daardoor heb ik er weer een nieuw medicijn bij om te zorgen dat deze krampen verdwijnen.

De laatste paar dagen voel ik me wel wat beter en ik reageer ook weer beter en geniet weer meer van iedereen om mij heen.

Gelukkig maar want dat is ook de bedoeling.

Het slijm is nog steeds een probleem maar daar is niet veel meer aan te doen.

Ik probeer het weg te hoesten maar dat kost zoveel energie dat ik na een paar keer hoesten geen puf meer heb en ik dan wel eens even uit ga.

Gelukkig ga ik niet lang daarna wel weer verder en ik geef niet op.

 

Ik wil vanuit Rutten Pim en iedereen die voor ons de uitdaging aan gaat in Italië heeeeeel veel succes wensen en heel erg bedankt voor jullie inspanningen voor ons.

 

Een hele dikke knuffel en een kus van Willem