Nieuwsarchief

Respect

Bericht nummer 220 leest u hier.

Dit bericht zal de laatste zijn in de reeks van elke week een nieuw bericht.

Mama en papa willen eigenlijk proberen om weer een beetje een normaal leven te gaan lijden.

Elke week een nieuw bericht van mij kost ook hun veel energie.

We hebben besloten om nu om de week een nieuw bericht te plaatsen.

Dan hebben papa en mama om de week lekker samen een zaterdag avond zonder dat na de voeding ook nog even mijn berichtje geplaatst moet worden.

De zaterdagavond is de enige avond dat papa en mama gelijk naar boven gaan. Door de weeks gaat papa om 22.00 uur op bed en mama rond 01.30 uur waarna papa rond 02.00 uur in de waakstand gaat slapen. Papa gaat er om 06.15 uit voor mij en mama moet er rond 07.00 uur weer uit.

Dus even een pas op de plaats voor ons en vanaf nu om de week een nieuw bericht behalve als er een grote verandering gaande is.

De afgelopen week zijn papa en mama bedolven onder de grootste complimenten van vele mensen om hun heen.

Iedereen toont veel respect na de behaalde prestaties in Italië en dat doet iedereen erg goed.

Respect voor de prestaties maar ook zeker respect dat de zorg van mij gewoon doorgaat of we nu in Italië zijn of in Rutten, het maakt niet uit.

De fietsenmaker van papa, meneer en mevrouw Hoogma van Hoogma rijwielen uit Lemmer, waren zo onder de indruk van het behaalde resultaat van mama en papa dat ze de bruikleen van de racefiets om hebben gezet in sponsoren van de racefiets.

Dat betekend dat papa hem niet meer terug hoeft te brengen en hij nu eigenaar is van deze prachtige splinter nieuwe fiets.

Ontzettend bedankt familie Hoogma voor deze geweldige daad.

Nu heeft papa ook geen excuus meer om niet door te blijven fietsen.

Dit was ook niet de bedoeling hoor, want het fietsen doet papa erg goed. Voor lichaam en zeker ook voor zijn geest.

Nu even over mij.

Na terugkomst uit Italië ging het nog redelijk goed met mij. Fijne indrukken en blije mensen stemden mij ook goed.

Maar halverwege deze week ging het bergafwaarts.

Veel slijm en snot hinderen mij met ademen. Hoesten en proesten doe ik regelmatig en af en toe moet mama mij 'op de kop' houden zodat het slijm er uit kan.

Vanaf vrijdag begin ik ook weer met spugen. Dikke klodders taai slijm belemmeren mij en dat gaat niet goed.

Ik spuug vooral na de voeding en dan krijg ik soms geen lucht meer.

Mijn hoofd wordt zo rood als een tomaat en mijn adem stopt.

Gelukkig zijn papa of mama altijd dicht in de buurt zodat ze kunnen ingrijpen om mij op mijn zij te leggen of 'op de kop' te houden.

Zaterdag gebeurde waar we al bang voor waren. De sonde spuugde ik er uit.

Dat ook nog en hij zit er net een paar dagen nieuw in omdat hij aan vervanging toe was.

Dan valt het ook niet mee om er weer een nieuwe in te doen met dat slijm en snot.

Ook de epilepsie is hevig op deze momenten.

Als papa of mama na het spugen proberen nog wat slijm uit mijn mond te halen moeten ze uitkijken of ik niet opeens begin te bijten of vreselijk te tanden knarsen.

Deze aanvallen worden heviger en dat baart zorgen.

Hopen dat we de komende tijd minder last krijgen maar ik zal niet veel buiten komen denk ik om maar zo weinig mogelijk veranderingen te ondergaan wat weer en temperatuur betreft.

Ik wil nog wel even vertellen dat vandaag mijn grote neef Jesper en nicht Anouk mee gaan doen met een sponsorloop van de Kreafleur in Creil samen met de andere leerlingen van de school.

De opbrengst komt volledig ten goede aan Forza4Willem/Forza4Energy4All.

 

Een dikke kus en een knuffel van Willem en tot over 2 weken.