Nieuwsarchief

Plassen op commando

Vandaag ben ik met papa en mama naar het UMCG geweest voor een grote controle. Allereerst zijn we naar dokter van Spronsen van de metabolen geweest. Lig ik lekker aan de voeding met mijn sonde zegt de dokter dat mama mij maar even moet uitkleden voor mijn gewicht en lengte. Ok zo gezegd zo gedaan en het resultaat mag er wezen. Op 1 dag na ben ik 9 maanden en 79,5 centimeter en 12.3 kg. Koud en wel kom ik weer terug op de onderzoeks kamer en gaat de dokter mij onderzoeken en daar had ik geen zin in. Het enige afweer geschud wat ik heb zit onder mijn luier en toen die los ging zag ik mijn kans schoon om te laten zien dat alles nog werkte. Hahahahahaha alles er onder. De dokter zag de lol er ook wel van in en vond mij erg goed in doen en laten. Hij kwam wel tot de conclusie dat mijn ziekte wel doorgaat en schade blijft aanrichten. Daarna kwam dokter Lunsing binnen in kamer Dijkstra. Dit is de neuroloog en heeft mij ook onderzocht en kwam tot de conclusie dat ze wel wat aan krachtsport mag gaan doen als ik zo door blijf groeien want ze had er wel moeite mee om mij op te tillen. Ze heeft de medicatie opgehoogt tot wat weer bij mijn gewicht hoort. Verder hebben papa en mama nog met de dokters overlegt hoe mijn verdere behandeling door moet gaan. Na dit onderzoek zijn papa en mama een broodje gaan eten en na het eten moest ik nog even bloed geven voor onderzoek en vergelijk. Komt de assistent naar mama toe om te vertellen dat ik ook nog in een zakje moet plassen. Ja hallo, dat heb ik al op de behandeltafel gedaan. Nou ok ik een plaszakje om en maar wachten. Maarja dat gaat zo maar niet. Blijkt dat rare ding ook nog niet goed te zitten en gaat de helft er naast. Weer opnieuw met dat ding en weer wachten. Ondertussen ook nog bloed prikken en dat ging helemaal niet. De prikzusters konden de ader niet zo goed vinden en ik werd wat raak geprikt joh. Dit ging helemaal niet zoals het hoort en ik begon harder te krijsen en begon last te krijgen van mijn slijm. Nadat er 4 zusters met mij bezig waren ging het niet meer en moest mama mij snel uitzuigen want ik had het niet meer. De tempratuur liep erg snel op in dat kleine kamertje en uiteindelijk hadden de dames genoeg bloed en kon ik eindelijk weer tot rust komen in mama's armen. Op de terugweg heb ik geslapen en na thuiskomst sliep ik nog. Met de voeding geen fles geprobeerd en meteen aan de sonde. Laat mij maar even met rust. Deze week wil ik zowiezo geen bezoek omdat het voor papa en mama al spannend genoeg word ivm het ophogen van de medicatie en ze zullen me goed moeten observeren want het ophogen is niet zonder risico. Volgende week kunnen jullie weer bellen of sms-en voor een bezoekje.

Welterusten allemaal en een dikke kus en knuffel van Willem