Nieuwsarchief

Na zonneschijn komt regen

Hallo allemaal. Deze week begon eigenlijk wel goed. De aanpassing van de voeding begon zijn vruchten af te werpen en ik begon minder te spugen. Ook de ontlasting ging beter en ik gooide met regelmaat mijn luier lekker vol. Als mijn luier dan ook vol zat was het niet te harden hier en moest hij snel naar buiten in de kliko. Ook liet ik veel winden en dat ging met zoveel geweld dat iedereen elke keer in mijn luier keek omdat ze dachten dat hij vol zat. Hahahahaha mispoes. De verpleging en mijn ouders begonnen zich al aardig aan mij aan te passen en doordat ik minder spuugde kwam de rust ook weer terug in huis. Ik lachte ook regelmatig en brabbelde er flink op los. Maar aan al het goede komt een eind zeggen ze en zo ook bij mij want aan het einde van de week begon ik toch weer mee te spugen maar dan niet echt voeding maar veel slijm. De rochel is weer terug en stoort erg in mijn keel. Hierdoor lukt het me niet om alles binnen te houden en spuug ik weer met grote regelmaat. Dit alles tot bijna wanhoop van papa en mama want die zijn helemaal op en ze weten niet meer wat nou waarvan komt. Papa was de hele week al niet lekker en is erg kortaf en geprikkeld. Mama weet zich nog redelijk in te houden maar ook zij is erg moe. Ik heb er zelf ook erg last van en mekker vaker van ongemak. 's nachts gaat het slapen gelukkig nog goed en ik hoop dat ook nog wel vol te houden zodat iedereen toch nog een beetje rust krijgt. Al met al donder ik weer snel terug naar af en spuug dus veel te veel. Papa em mama moeten vaker medicijnen terug geven omdat ik het weer naar buiten heb gewerkt en dat blijft riskant. Mijn zussen vinden het ook eng en durven mij soms niet eens meer een kusje te geven omdat ze bang zijn dat ik moet spugen. Gelukkig zegt mama dan dat dat altijd kan en krijg ik vooral 's avonds veel kusjes omdat ze niet naar boven willen en dat beloon ik toch ook weer met een flinke lach naar de meiden. Nou ga ik maar weer stoppen en probeer mijn ouders weer wat rust te geven. Denk er aan als jullie papa of mama spreken en ze zijn wat geprikkeld dat ze gewoon heeeeel erg moe zijn en zij er niks aan kunnen doen want ze doen alles voor mij. De dokter zei van de week nog dat papa en mama het heel erg goed doen en dat hij bewondering heeft voor hoe ze hier mee omgaan. Nou dat klopt ook. Ik ben ook erg trots op ze.

Dikke kus en een knuffel van Willem

ps hebben jullie de nieuwe foto,s al gezien onder het kopje 'foto's dec 11/jan 12'