Nieuwsarchief

Een jaar later

Vandaag is een bijzondere dag. Het is precies een jaar geleden dat papa en mama in het ziekenhuis in Groningen te horen hebben gekregen dat ik een energie stofwisselings ziekte heb en dat ik nog maar enkele weken te leven had. Na een jaar staat wel alles op zijn kop. Die ziekte heb ik, maar die weken ben ik toch maar mooi voorbij gestreeft. Dit zal wel komen door de medicijnen, mijn doorzettings vermogen en de liefde die ik krijg van iedereen om mij heen. Papa en mama hadden direct na die uitslag heel veel energie in mij en ons gezin gestoken om maar zo veel mogenlijk van mij te kunnen genieten. Enkele weken daarna was hun energie op en ik was er nog lekker (gelukkig). Daardoor hebben zij hun accu niet goed meer kunnen opladen. Mijn verdere verzorging kost ook erg veel energie. Dan moeten we mijn zussen ook niet vergeten natuurlijk want ook zij hebben hun aandacht nodig. Ik kan alleen maar zeggen dat ik erg trots ben op mijn ouders. Dat zij met hulp van iedereen om hun heen zo ver zijn gekomen en ik hoop dat dit nog wel even door mag gaan. Nu even over tot de orde van de dag. Ik heb weer een wisselvallige week achter de rug, en ik niet aleen. Ik heb goede en slechte dagen gehad van de week met veel lachen en ook veel huilen. Soms huil ik ineens erg hard en niemand weet hoe dat kan. Mama troost mij dan meteen en daar word ik wel weer rustig van. Anniko, Jennifer, Hanna en ook papa aaien mij ook regelmatig over mijn hoofdje en dat geeft me ook rust maar het komt toch vaker terug en dat is niet leuk. Ook denk ik dat ik een virusje te pakken heb of zo want mijn slijm zit weer vaster en dat huilen kan daar ook mee te maken hebben. Anniko was weer aan de betere hand met haar griepje en Hanna was even goed ziek aan het begin van de week. Papa kon ook niet wachten en kwam maandag middag ook ziek thuis van zijn werk. Leuk om te horen van de meiden is dat alleen mama en ik niet ziek zijn. Hoe dubbel kan het zijn. Mijn zussen en papa zijn ondertussen weer wat opgeknapt en doen weer hun eigen ding. Mama houd het hoofd koel en gaat gewoon door met het verzorgen van iedereen. Goed zo mama ik zeg het nog maar eens, je bent lief. Jennifer en Anniko hebben deze week ook nog een grote prestatie geleverd door voor hun eerste keer de 10 kilometer te lopen met de avond4daagse en dat is heel knap van hun want Jennifer met haar zere enkel en Anniko die niet helemaal fit was en ook nog eens flink gevallen was met de fiets hebben niet opgegeven en alles afgemaakt. Super gedaan meiden. Ik ben trots op jullie. Verder heeft ook Hanna nog wat bijzonders gedaan vande week en dat is dat ze nu ook 'snachts zonder luier slaapt en dat betekend dat ik nog de enige ben in huis met zo'n ding. Ach maakt mij niet uit. Als ik het laat lopen past het er toch niet in en moet ik wel lachen als ik dan mijn ouders of de verpleging zie kijken hoe ze dit weer gaan oplossen. Ik ga lekker door. O ja ik zal mijn grote buurjongen Rick nog even bedanken voor die mooie grote kangaroo die hij voor mij heeft mee genomen uit Australie. Dank je wel Rick, ik ben er erg blij mee. Al met al een drukke week met toch weer de conclusie dat ik weer wat moet inleveren maar ik ben blij dat ik deze datum heb gehaald want 29 april zal een datum blijven waar velen met gemengde gevoelens aan terug zullen denken.

Dikke kus en een knuffel van Willem