Nieuwsarchief

Moederdag

Het is moederdag vandaag en ik zal mama even lekker verwennen met een mooie glimlach. Vorig jaar had ik een kado voor mama uit het UMCG maar het kado wat ik nu heb is veel mooier, lekker thuis bij mama, papa, en mijn zussen en meer is niet nodig. Deze week is begonnen met een wandeling met mama, Petra (verpleegkundige) Jennifer, Anniko en Hanna naar de Paulusschool. Daar was de school fotograaf voor de jaarlijkse kinderfoto's en Hanna en ik mochten ook op de foto samen met Jennifer en Anniko. Na de foto's ben ik ook nog even in de klassen van Jennifer en Anniko geweest. Er werden veel vragen gesteld over mij door hun klasgenootjes en iedereen vond het wel erg leuk dat ik er was. Ook op de peuterspeelzaal ben ik in de klas geweest en ook daar heb ik een flinke indruk gemaakt op de kinderen. Ik werd bekeken van alle kanten en er werden opmerkingen gemaakt dat ik aan de ene kant van mijn gezicht een slangetje heb en aan de andere kant niet en dat is best wel raar voor de kinderen. Daarna lekker weer naar huis om in bad te gaan. Woensdag ben ik weer in bad geweest en is de verpleegster geholpen door mijn tante Leonie. Die vond het helemaal geweldig en ze heeft mooie kleren voor mij uitgezocht die ik aan mocht. De verpleging is samen met mama en papa erg druk om mij in de gaten te houden omdat ik in een fractie van een seconde op mijn buik lig. Het draaien gaat mij goed af totdat ik echt op mijn buik lig en dan is het mis. Ik hoest dan erg en stik zowat en moet eigenlijk meteen weer op mijn rug draaien maar ik weet nog niet hoe dat moet en dan heb ik snel hulp nodig. Dit is wel weer angstig voor iedereen. Tante Eveline heeft al een mooie verzwarings deken gemaakt maar daar lach ik nu om en schop dat ding snel van mij af. Verder loopt het ook deze week weer wat terug met me. Het slijm word weer een probleem en ook heb ik van de week weer een paar keer gespuugd en het ging juist zo goed. Helaas maar het is niet anders. Ook neemt de epelepsie weer toe en dat heeft dr Lunsing (mijn neuroloog) er toe doen besluiten om het epelepsie medicijn wat ik alleen 's avonds krijg nu ook overdag te geven. Dit is een erg heftig middel en versuft me wel wat. Dit is voor papa en mama een erg moeilijke stap want het kan zijn dat mijn contact met hun erg minder gaat worden maar zij willen niet dat ik constant epelepsie activiteit heb. Ik wil nog wel even kwijt dat ik bewust niet reageer op al die lieve reacties op mijn weblog omdat dat nu eenmaal niet te doen is. Ga hier wel mee door want het steunt papa en mama erg. Maar een reactie was er van de week waar ik toch iets over wil zeggen is die van Bert Kesimaat, deze zeer bijzondere meneer heeft een top prestatie geleverd en was erg onder de indruk van mijn wel en wee en heeft een pakkende reactie geplaatst. Dank je wel daarvoor.

Nou stop ik weer en geef jullie allemaal een hele dikke kus en een knuffel.

Willem

ps . mijn zussen hebben ook nog een stukje getypt onder hun kopje , De zussen van willem 2012