Nieuwsarchief

Er is er een jarig hoera hoera

Wat een week weer. Aan het begin van de week ging het slecht met me. Na een goede tijd komt meestal weer een slechte tijd maar deze tijd was wel erg slecht. Ik reageerde traag en huilde veel. Ook had ik last van mijn lichaam en kromp veel in elkaar. Papa en mama hadden zondag het gevoel dat ik met mijn laatste minuten bezig was want het leek wel dat ik uit ging als een kaars. Dit is voor hun erg hard aangekomen en heeft de nodige stress los gemaakt bij papa en mama. Gelukkig ging het in de loop van de week weer wat beter en was ik 18 april erg goed in mijn sas. Misschien kwam dat wel omdat mijn grote zus Jennifer 10 jaar is geworden. Lekker veel visite thuis en ik genoot daar ook wel van en lachte regelmatig. Jennifer heeft een hele mooie verjaardag gehad met als klapstuk een mooie foto van haar en mij op kanvas en een gesigneerde cd van Jochem Myjer met de opschrift : Lieve Jennifer van harte gefeliciteerd met je 10de verjaardag. Van Jochem Myjer. Op deze cd staat het liedje: Dit is mijn dag. Dat liedje is speciaal gemaakt door Jochem voor Energy4All. Jennifer is ook helemaal door het dolle heen. Na de verjaardag ging het met mij ook weer minder en heb ik weer meer last van huilbuien en krampjes. Wat dat is kan ik helaas niet vertellen aan papa en mama en dat is niet leuk. Zij hebben hier ook erg veel verdriet van en willen alles voor me doen maar weten niet wat. Anniko was ziek aan het eind van de week en had erge buikpijn en kramp in haar darmen. Met 1 van mijn medicijnen (op dokters recept ) komt ze er weer wat boven op en krijgt ze weer wat praat. Papa had zaterdag ook een leuke dag want er waren brandweer wedstrijden in Creil en daar doet hij graag aan mee. Als ploeg hebben ze de 4e plaats gehaald maar mijn papa was de beste chauffer/pompbediende van de Polder, Vollenhove en Urk. Hij heeft een mega grote prijs gekregen die nu naast mijn box staat en ik kan er mooi naar kijken. Vrijdag was het precies een jaar geleden dat ik van uit het ziekenhuis in Sneek moest verhuizen naar het UMCG in Groningen. Dat is vreemd om te zeggen maar daarover een andere keer mischien meer. Ik lig nu rustig in mijn box te slapen maar heb een slechte zaterdag avond achter de rug. Ik moest veel huilen en had krampjes/last van mijn buik. Ook ben ik erg onrustig met mijn benen en schop steeds omhoog. Tante Eveline heeft andere verzwarings zakjes mee genomen voor over mijn benen om maar rustig te worden, maar ik ben zo sterk dat ik ze binnen de kortste keren op mijn buik heb liggen. Soms moet ik daar dan ook weer om lachen. Nou, ik hoop dat het deze week wat beter gaat maar al met al zak ik erg onderuit met mijn gesteldheid. Dank julie wel voor de lieve kaartjes die er regelmatig door de bus vallen. Dit doet erg goed en sterkt papa en mama en ook mijn zussen erg veel en hun steun geven zij weer aan mij door.

Dikke kus en een knuffel van Willem