Nieuwsarchief

Pittige week

Deze week heb ik het niet makkelijk gehad, waarschijnlijk is het nog een nasleep van de waterpokken maar mijn tempratuur schommeld nog erg op en neer en het slijm is mijn grootste vijand op dit moment. Regelmatig heb ik flinke stik momenten en gelukig houd mama mij dan een beetje op de kop op zo'n moment anders was ik er echt niet meer geweest. Het slijm komt zo af en toe opeens los en dan kan ik het niet weg slikken en dan moet ik overgeven. Doordat mama mij dan op de kop houdt loopt het er uit en kan ik weer ademen. Dit kost mij erg veel energie en kracht en het is ook akelig om te zien. Ook heb ik waarschijnlijk weer meer epelepsie maar dat weten papa en mama niet zeker want ook dit kan nog van de waterpokken komen. Voor het slapen huil ik steeds vaker en als ik wakker word huil ik ook weer. Mijn ouders worden hier erg moedeloos van en willen me graag troosten maar het helpt niet. Gelukkig heb ik van de week bezoek gehad van mijn neven Daan en Jesper en als zij bij mijn box staan moet ik toch ook wel weer lachen en dat is fijn. Mama heeft mijn eerste herinnering met het ziekenhuis vast gelegd op het schuurtje. Toen ik werd opgenomen in Sneek zagen mijn ouders een mooie schildering in de wachtkamer van de poli en papa wilde daar wat mee gaan doen. Meteen een foto genomen met de telefoon en nu staat hij te pronken in onze tuin. Dit maakt iedereen vrolijk want het ziet er erg mooi uit. Dan kan een ziekehuisbezoek toch ook nog goede ideeen opleveren. Nou ik hoop dat het de komende week wat beter met me mag gaan want zoals het nu gaat gaat het niet goed en is de achteruitgang wel erg snel gegaan. Papa is een weekje vrij en ik hoop dat mama en papa even wat kunnen bijtanken voor dat de school weer gaat beginnen.

Dikke kus en een knuffel van Willem