Nieuwsarchief

Even een tussendoor berichtje

Bij het vorige bericht konden jullie al lezen dat het niet echt beter met me ging. Nou ik kan nu vertellen dat het zondag echt mis was. Zaterdag avond heb ik bijna de hele avond gehuild en met mijn handjes hield ik constant mijn hoofdje vast. De temperatuur liep ook al op en ik was echt niet in mijn hum. Zondag morgen vroeg toen papa mij uit bed haalde had hij al in de gaten dat ik gloeide als een kacheltje. Mijn tempratuur zat ver boven in de 38. Papa wachte nog even om te kijken of het wat zou afzakken maar dat bleek ijdele hoop. Toch maar mama uit bed gehaald en overlegd wat nu. Ik lag maar wat stilletjes in mijn box en keek hulpeloos naar papa en mama met een blik van: help me nou. Papa heeft de dokter gebeld en die was erg snel in Rutten. Hij heeft geluisterd en hoorde wel wat slijm in mijn longen maar kon niet aantonen dat er een ontsteking zat. Ook mijn oren leken wel redelijk. Toch moet er een ontsteking zijn anders kan de temperatuur niet zo oplopen. Meteen aan de antibiotica en nu maar afwachten. Tot ver in de middag heb ik stil en bewegeloos in de box gelegen. Papa en mama hebben een paar keer tegen elkaar gezegd dat ik er nu wel tussen uit zou piepen en iedereen zou verlaten. Maar ik ben Willem en ik ben een bijzonder kind. In de avond zakte mijn temperatuur weer en kon iedereen met een iets beter gevoel op bed. Maandag morgen was ik er weer helemaal. Ik brabbelde er rustig op los en draaide op en neer in mijn box. Nu heb ik hier wel weer een dikke tik van overgehouden en ben ik bijlange na niet meer op mijn oude niveau maar het gaat nu weer redelijk. Mijn darmen zijn wel weer helemaal in de war door die antibiotica en dat kost erg veel energie maar daar kan ik niks aan doen. Nu gaan we weer op naar het weekeind en ik hoop iedereen daar weer op de hoogte te brengen van de rest van de week.

Dikke kus en een knuffel van Willem