Nieuwsarchief

Rare week

Deze week was een hele rare. Niet alleen met mij maar ook met papa. Papa was bij de dokter geweest omdat hij de laatste tijd vaak duizelig werd. Zijn bloeddruk was veel te hoog en daar heeft hij pilletjes voor gekregen. De pilletjes helpen goed want de bloeddruk daalde, alleen ging het iets te snel. Papa zijn lichaam kon er niet snel genoeg aan wennen en woensdag middag werd hij zo duizelig en misselijk dat hij bijna flauw viel. Zijn collega's hebben 112 gebeld en ook mama werd gebeld. Met de sirene en zwaailampen aan ging de ambulance door het dorp. Oma Derks kwam bij mij zodat mama naar papa kon. Gelukkig waren er 2 bekende ambulance verpleegkundigen die met papa aan de slag gingen. Papa moest mee naar het ziekenhuis en mama ging ook mee. Oma heeft een zuster geregeld die bij mij kon zijn. Papa is een nacht aan de hartbewaking geweest in het ziekenhuis maar gelukkig was zijn hart goed. Zijn bloeddruk zakt wel bij inspanning. Papa moet nu complete rust hebben en zo weinig mogelijk spanning. Geen werk en brandweer. Mama heeft ook zijn telefoon meteen door laten schakelen naar het werk. De spanning thuis om mij kan je niet uitzetten en dat zal papa een plekje moeten geven. Ik hoop dat hij snel weer opknapt want mama zorgt nu bijna alleen voor mij en ook voor papa. Ik stuiter en rol in de box. Het ene moment ben ik echt heel gezellig, maar dat slaat vaak zo ineens om in klaaglijk huilen. Vaak val ik daarna in een hele diepe slaap. De zusters vinden ook dat het wel wat raar is hoe druk ik in beweging ben. Vooral met mijn benen ben ik erg druk. Veel voedingen krijg ik in mijn wandelwagen omdat ik daarin iets rustiger ben. Met mijn slijm gaat het nu een stuk beter en de dokter kon gelukkig ook niks raars meer horen in mijn longen. Mijn grote zussen komen vandaag weer thuis. Misschien word ik daar iets rustiger van. We zullen zien. Nu op naar volgende week. Benieuwd hoe die zal verlopen, want dan komt de unit.

Dikke kus en een knuffel van Willem