Nieuwsarchief

Dipje

Bericht nummer 160 krijgen we vandaag. Hallo zeg, dat is niet mis. Dat had ook niemand verwacht hoor dat ik ooit zover zou komen. Deze week begon weer met een nieuwe sonde. Hele dikke slijm klonten hopen zich op in mijn keel en dat is niet prettig. Hoesten en proesten en ja hoor daar is hij weer. De sonde er uit. Gelukkig was er verpleging en die heeft er meteen maar weer een nieuwe in gedaan. Daarna meteen in bad zodat ik lekker kon uitrusten. En daarna.... slapen. Uitgeput raak ik er van maar het zal toch moeten die sonde anders krijg ik mijn voeding en medicijnen er niet in. De hele week modder ik weer flink aan met het slijm en het zit me erg dwars. Helaas is er niet veel aan te doen. Zo af en toe even naar buiten met een dikke jas aan voor een frisse neus. Of het helpt tegen het slijm weten papa en mama niet maar een flinke teug buitenlucht is volgens mij nooit verkeerd. Zaterdag was mijn grote vriendin jarig. Marlien, en daar ben ik toch maar mooi even heen geweest. Wel met papa, mama en mijn zussen natuurlijk want alleen gaat me nog net niet lukken. Het voelt goed dat ik haar zo blij heb kunnen maken want dat verdient ze echt. Toen ik thuis kwam ben ik in slaap gevallen en heb tot na middernacht doorgeslapen en zo lang heb ik nog nooit geslapen. Mama kreeg de schrik van haar leven toen ze bij me kwam voor de laatste voeding van de dag, want het leek echt of ik het niet meer deed. Gelukkig ga ik nog wel door maar het is wel zorgelijk dat ik zo lang door slaap want dat is echt zeer uitzonderlijk. Papa heeft maandag avond de brandweer weer opgezocht en wel met het collecte lopen voor de brandwonden stichting. De brandweer van Rutten loopt dan met auto en blauwe lampen door het dorp om geld in te zamelen. Door de drukte op het land waren verschillende brandweer mannen niet aanwezig en om toch het hele dorp te kunnen doen heeft papa Jennifer met een paar vriendinnen gevraagd of ze mee wilden helpen. Nou, dat was natuurlijk geen probleem. Gehuld in een geel hesje gingen ze samen met de grote mensen op pad en Anniko mocht met papa mee lopen. Toch goed om de kinderen bewust te laten worden voor inspanningen voor een goed doel en nu eens niet voor Energy4All want er zijn nog zoveel andere doelen. Ze vonden het geweldig. Papa was de dagen daarna wel flink uitgeput en zat ook net als ik in een dipje deze week. Hopen op een betere volgende week.

Iedereen een dikke kus en een knuffel van Willem