Nieuwsarchief

Hoera ik ben 2 jaar

6 December 2010 ben ik geboren te midden van mijn papa, mama, Jennifer, Anniko en Hanna. Als enige zoon in huis ben ik best wel trots op mezelf. Het ging niet goed met me en op 29 april 2011 kwamen papa en mama met mij naar huis en hadden net gehoord dat ik nog maar een paar weken te leven heb. Snel ben ik gedoopt en iedereen was bang dat ik snel zou sterven. Ongelooflijk maar waar, want vandaag ben ik dus toch maar even mooi 2 jaar geworden. Heel veel spanning breng ik elke dag weer in huis want ik ben ziek en blijf ziek maar toch probeer ik elke dag weer iedereen in ontroering te brengen met een glimlach of een brabbel. Elke morgen staat papa met spanning bij mijn ledikant om me uit bed te halen en te kijken of ik nog wel leef. Elke avond krijg ik van mama een extra kusje want het kan de laatste zijn. Ik ben me er wel van bewust dat ik heel wat teweeg breng hier in huis en ver daar buiten want ik weet dat er ongelooflijk veel mensen aan mij denken en gelukkig krijgen papa en mama en mijn zussen daar heel veel steun van. Ik lach zoveel ik maar kan en iedereen om mij heen put daar ook weer kracht uit. Ik weet dat ik echt wel in mijn reserve tijd zit maar toch probeer ik er alles aan te doen om nog zo lang mogelijk bij mijn gezinnetje te blijven want hier hoor ik te zijn en hier voel ik me zoals een kind zich hoort te voelen. Oost west thuis best. Lieve mensen allemaal, ik hoop dat ik nog vaak hier mijn verhaal kwijt kan en dat jullie het kunnen lezen met een lach en een traan.

Papa, mama, Jennifer, Anniko en Hanna, bedankt dat jullie mij toch maar even hebben geholpen om zover te kunnen komen. Ik hou van jullie allemaal.

Dikke kus en een knuffel van jullie trotse zoon en broertje Willem